Oog in oog sta ik met een dapper koolmeesje.
Ik sta versteld van de vitaliteit, kracht en energie, van dit kleine gele, blauwe, zwarte vogeltje.
Hij tjilpt op een tak vlak bij de voedertafel die ik aan het bijvullen ben.
Door de razendsnelle tijd waarin we nu leven is er zoveel geluid om ons heen, waardoor we zelden een moment van stilte ervaren. We raken overprikkeld door het constante geluid in onze samenleving.
Er waren geen grenzen, geen landen afgebakend door muren.
Geen regeringen die probeerde te beheersen, geen religie die de ander uitsloot, maar meer een soort religie waarin verbinden centraal stond.